CUBES

[ENG}

CUBES / Asemic Writing (2018)

The “CUBES” series was created in 2018 as part of the long-term project Asemic Writing, which explores the boundaries of communication, the structure of the sign, and its material presence in space. The project consists of two sculptural sets made of wood, in which asemic inscriptions function as activators of perception, while the modular form opens a field for interaction.

The first set comprises 12 wooden cubes, each measuring 7×7×7 cm, painted black and inscribed by hand using white ink. Each cube is unique — an autonomous unit of asemic expression — yet can also be combined with others to form a larger set. The artist treats them both as individual objects of contemplation and as elements of spatial compositions — a kind of spatial alphabet without fixed meaning.

The second set consists of 27 smaller cubes, each 5×5×5 cm, arranged to form a 3×3×3 geometric cube. In this case, the asemic mark is multiplied and proliferated, generating a kind of three-dimensional palimpsest in which the “writing” circulates around the geometric form, creating rhythm, tension, and a multilayered message. The overall form evokes mystical dice, logical language models, or archetypal structures rooted in conceptual art. The asemic inscriptions envelop all surfaces of the object, producing the illusion of continuity — a pulsating text with no beginning and no end. This composition was exhibited under the title “Calligraphic Cubes – Endemit”, emphasizing the project’s unique and unrepeatable nature.

The CUBES project operates at the intersection of sculpture, writing, and sign — posing questions about what remains of language when its referential function is stripped away. It is also an attempt to “embody writing” — to give it three-dimensional presence, weight, shadow, and light.

During the exhibition, the cubes were presented in two modes: as an integrated sculptural structure and as dispersed elements, resembling artifacts or fragments of an unknown alphabet. The mode of display further emphasized the tension between order and chaos, sign and non-semanticity, structure and movement.

[PL]

CUBES / Asemic Writing (2018)

Cykl „CUBES” powstał w 2018 roku jako część długoterminowego projektu Asemic Writing, badającego granice komunikacji, strukturę znaku i jego materialną obecność w przestrzeni. Projekt obejmuje dwa zestawy rzeźbiarskie wykonane z drewna, w których asemiczne zapisy pełnią funkcję aktywatorów percepcji, a modularna forma otwiera pole do interakcji.

Pierwszy cykl składa się z 12 drewnianych kostek o wymiarach 7×7×7 cm, pomalowanych na czarno i zapisanych ręcznie białym tuszem. Każda kostka jest unikatowa, stanowi autonomiczną jednostkę asemicznego przekazu, ale może być również łączona z innymi w formie większego zestawu. Artystka traktuje je zarówno jako indywidualne obiekty kontemplacji, jak i jako elementy kompozycji przestrzennych — rodzaj alfabetu przestrzennego bez ustalonego znaczenia.

Drugi cykl to zestaw 27 kostek o mniejszym wymiarze 5×5×5 cm, które układają się w formę pełnego sześcianu 3×3×3. W tym przypadku asemiczny znak zostaje powielony i rozmnożony, tworząc rodzaj trójwymiarowego palimpsestu, w którym zapis „krąży” wokół formy geometrycznej, tworząc rytm, napięcie i wielowarstwowy komunikat. Całość przywołuje na myśl zarówno mistyczne kostki do gry, jak i modele języków logicznych lub archetypiczne struktury z obszaru sztuki konceptualnej. Asemiczny zapis oplata wszystkie ściany obiektu, tworząc iluzję ciągłości, rytmicznej pulsacji tekstu, który nigdy się nie zaczyna ani nie kończy. Kompozycja ta była prezentowana m.in. pod tytułem „SZEŚCIANY kaligraficzne – Endemit”, co podkreśla unikatowy, niepowtarzalny charakter projektu.

Projekt „CUBES” operuje na styku rzeźby, pisma i znaku; zadaje pytania o to, co pozostaje z języka, gdy odbierze mu się referencję. To również próba „ucieleśnienia pisma” — nadania mu trójwymiarowej obecności, ciężaru, cienia i światła.

Na wystawie kostki prezentowane były w dwóch trybach: jako zintegrowana struktura rzeźbiarska oraz jako rozsypane elementy, przypominające artefakty lub fragmenty nieznanego alfabetu. Forma ekspozycji dodatkowo akcentowała napięcie między porządkiem a chaosem, znakiem a brakiem semantyki, strukturą a ruchem.