MEANDER

[ENG]

MEANDER

The original text is excerpted from the monograph: 3D. IMPLICATIONS. DIGIT AND SOLID, ISBN: 978-83-67584-02-9, Wrocław 2022, edited by Monika Aleksandrowicz and Małgorzata Kaczmarska, published by the Eugeniusz Geppert Academy of Art and Design in Wrocław.

The application of innovative technological solutions enables the realization of artistic works, influencing the form of the artwork in ways that have previously been beyond the reach of visual artists. The following reflections describe my journey in discovering new resources and the method of implementing them in an original artistic project.

The theme of the visual works carried out within the framework of the project Interaction and Creation. 3D Printing as a Tool for Solutions in Visual Arts – Contexts [2] was the labyrinth, which ultimately culminated in the title Meander. It consists of a series of works created using four innovative printing technologies. The resulting objects transcend the two-dimensional plane, yet they are not classic examples of 3D printing.

I first explored the motif of the labyrinth in 2010 during the 8th edition of the SURVIVAL Art Review in Wrocław [1]. The labyrinth served as a parable of the artist’s journey – from the initial idea to the realization of a personal artistic vision. It represents an internally ordered, enclosed space.

A labyrinth is a place where one reaches the goal through trial and error. In my works, it served as a geometric pattern, seemingly repetitive, fulfilling a decorative function often used in architecture, sculpture, ceramics, and painting. The labyrinth is a motif deeply embedded in cultural semantics and is quite easily recognizable. Labyrinths can have various functions and references: metaphorical, symbolic, compositional, abstract, and concrete. Another important source of inspiration for me was the work of Wacław Szpakowski [3], whose Rhythmic Lines series [5] was inspired by the rhythm and repetition found in nature and its cyclical structure. By creating his own language of forms and symbols, Szpakowski sought to reflect the complex structure of the world through graphical, linear schemes. I attempted to reinterpret this approach in my own creative project.

To create alternative forms of the labyrinth, I used an online generator [4], resulting in approximately 250 files saved in PDF format, from which I ultimately selected only one digital record for realization. All other designs also met the criteria and were prepared in the style: Delta (Triangular cells). I have kept these files in my archives for future exploration.

My works, presented at the exhibition Implications. Digital and Solid Forms at the Museum of Architecture in Wrocław, utilized proprietary technologies developed by the company 3dArtech [6]. These technologies enable the creation of spectacular panel solutions for both interior and exterior architectural applications. Thanks to this collaboration, I had the opportunity to experiment with innovative possibilities provided by the company. Ultimately, four works were created using 3D printing technology. The two largest works resemble tapestries in both texture and form. MEANDER 1.0 and MEANDER 2.0 were created in the format of 220×100 cm.

The base consisted of lightweight construction foam, primed in deep black, providing a contrasting background for the plaster applied in four printing colors (cyan, magenta, yellow, black) with an additional white plaster. The visual effect was achieved by printing the surface with a COLOR head, similar to the process used in offset printing. In this case, large, irregular drops of colored architectural concrete, approximately 4–5 mm in size, were placed side by side. As one moves away from the works, the colors blend into vibrant gradients, as designed in a digital project prepared in Illustrator CC. The three-dimensional effect on the surface is further enhanced by light, which saturates the colors and creates shadows.

The visual impression brings to mind the pointillist painters, although in this case, the work was not created through artistic intuition but rather through innovative technology and the use of complex software parameters, specially tailored to this technology.

The next two MEANDER works, each 100×100 cm in size, were created using a spatula-head technology, achieving a bas-relief effect, and the GAJA technology – a convex, relief drawing made from architectural concrete. Here too, industrial foam served as the base for the works. The resulting pieces are lightweight, easy to transport and mount, offering the possibility of applying this technology to large-scale architectural projects.

The use of pioneering solutions in my artistic practice allows me to realize more complex and sophisticated ideas that had previously been unattainable using traditional painting and drawing techniques or the classical printing technologies I was familiar with.

I conclude that the method I employed opens up possibilities for creating large-scale, relatively low-cost architectural projects, though it requires further testing for material durability against diverse weather conditions and aging processes. It also encourages continued research into the production process and enables dialogue with process technologists about the development and use of high-quality materials in future artistic projects.

Keywords: #new technologies, #3D printing, #digital art, #contemporary art

[1] http://archiwum.survival.art.pl/labirynt/ (accessed: 25.06.2022).
[2] https://artmediation.art/index.php/international-conference-interaction-and-creation-3d-printing-as-a-tool-for-creative-solutions-in-visual-arts-contexts/ (accessed: 23.04.2022).
[3] https://culture.pl/pl/tworca/waclaw-szpakowski (accessed: 24.06.2022).
[4] https://www.mazegenerator.net/ (accessed: 12.02.2022).
[5] Wacław Szpakowski 1883–1973. Rhythmic Lines, ed. E. Łubowicz, Wrocław 2017
[6] http://3dartech.com/ (accessed: 18.01.2022).

[PL]

MEANDER

Tekst autorski pochodzi z monografii: 3D. IMPLIKACJE. CYFRA I BRYŁA / 3D. IMPLICATIONS. DIGIT AND SOLID, ISBN: 978-83-67584-02-9, Wrocław 2022, pod redakcją: Moniki Aleksandrowicz i Małgorzaty Kaczmarskiej, wydawca: Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu

Zastosowanie innowacyjnych rozwiązań technologicznych umożliwia realizację prac artystycznych, wpływając na formę dzieła, jakie do tej pory były poza zasięgiem twórców wizualnych. Poniższe rozważania opisują moją drogę w odkrywaniu nowych zasobów oraz metodę ich realizacji w autorskim projekcie artystycznym.

Tematem prac wizualnych realizowanych w ramach projektu Interakcja i Kreacja. Druk 3D jako narzędzie rozwiązań w sztukach wizualnych – konteksty [2], był dla mnie labirynt, który ostatecznie zwieńczony został tytułem Meander. Składa się z cyklu realizacji wykonanych przy pomocy czterech innowacyjnych technologii druku. Powstałe obiekty wychodzą poza płaszczyznę, jednak nie są one klasyczną realizacją druku 3D.

Pierwszy raz sięgnęłam do motywu labiryntu w 2010, podczas 8. Przeglądu Sztuki SURVIVAL we Wrocławiu [1]. Labirynt jako parabola drogi artysty – od idei do realizacji osobistej wizji sztuki. Ma wymiar uporządkowanej wewnętrznie, zamkniętej przestrzeni.

Labirynt to miejsce, w którym dochodzi się do celu metodą prób i błędów. W przypadku moich realizacji posłużył jako geometryczny wzór, na pozór powtarzalny, pełniąc funkcję dekoracyjną, tak często stosowaną w architekturze, rzeźbie, ceramice i malarstwie. Labirynt jest motywem mocno wrośniętym w semantykę kulturową i jest dość łatwo rozpoznawalny. Labirynty mogą mieć rożne funkcje i odniesienia: metaforyczne, symboliczne i kompozycyjne, abstrakcyjne i konkretne. Innym źródłem inspiracji, szczególnie dla mnie ważnym, jest twórczość Wacława Szpakowskiego [3], którego serie prac Linie rytmiczne [5], inspirowane były rytmem i  powtarzalnością natury, jej cykliczną strukturą. Poprzez stworzenie własnego języka form i znaków, Szpakowski próbował odzwierciedlić zawiłą strukturę świata w zapisie graficznych, linearnych schematów. Próby reinterpretacji podjęłam we własnym projekcie twórczym.

Do powstania alternatywnych form labiryntu użyłam generatora internetowego [4], w wyniku czego powstało około 250 plików zapisanych do formatu pdf, z których ostatecznie, do realizacji, wybrałam tylko jeden cyfrowy zapis. Wszystkie inne propozycje również spełniały normy i były przygotowane w formie Styl: Delta (komórki Triangular). Pliki pozostawiłam w moich zasobach w celu dalszej eksploracji.

Moje prace, przedstawione na wystawie Implikacje. Cyfra i bryła, prezentowanej w Muzeum Architektury we Wrocławiu, wykorzystują autorskie technologie firmy 3dArtech [6]. Technologie te umożliwiają tworzenie spektakularnych rozwiązań panelowych zarówno do wnętrz budynków, jak i w realizacjach zewnętrznych. Dzięki temu miałam sposobność przeprowadzenia doświadczeń, wykorzystując innowacyjne możliwości współpracującej ze mną firmy. Ostatecznie powstały cztery prace zrealizowane w druku 3D. Dwie największe realizacje przypominają – fakturą i formą – gobeliny. MEANDER 1.0 i MEANDER 2.0 wykonane są w formacie 220×100 cm.

Za podobrazie posłużyła lekka pianka budowlana, zagruntowana w kolorze głębokiej czerni, co stanowi kontrastowe tło pod zaprawę w czterech drukarskich kolorach (cyjanu, magenty, żołci, czerni) i dodatkowo dodanej – białej zaprawy. Efekt plastyczny powstał w rezultacie zadrukowania płaszczyzny głowicą KOLOR, podobnie jak w przypadku druku offsetowego. W tym wypadku użyto sporych rozmiarów, bo ok. 4–5 mm punktowo obok siebie położonych, nieforemnych kropel barwionego betonu architektonicznego. Wraz z oddalaniem się od prac, zauważa się, że kolory tworzą barwne gradienty, zadane w projekcie cyfrowym przygotowanym w programie Illustrator CC. Efekty 3D na płaszczyźnie dodatkowo tworzy światło, nasycając barwy

i tworząc cienie. Wrażenie wizualne nasuwa skojarzenia z pracami malarskimi puentylistów, jednak tu do realizacji pracy nie posłużyła intuicja artystyczna, ale innowacyjna technologia wraz z zastosowaniem skomplikowanych parametrów programów, które zostały specjalnie dedykowane tej technologii. Kolejne dwie realizacje pracy MEANDER, w formacie 100×100 cm, to prace wykonane przy pomocy głowicy technologii szpachelki, dającej efekt płaskorzeźby, oraz technologii GAJA – która jest wypukłym reliefowym rysunkiem z betonu architektonicznego. I w tym wypadku za podobrazie do realizacji prac posłużyła pianka przemysłowa. Prace są lekkie, łatwe w transporcie i montażu, co daje możliwości wykorzystanie tej technologii przy wielkopłaszczyznowych realizacjach w architekturze.

Zastosowanie nowatorskich rozwiązań w mojej twórczości daje mi możliwość realizacji bardziej skomplikowanych i wysublimowanych pomysłów, które pozostawały jak do tej pory nierealizowalne w stosowanych przez mnie tradycyjnych technikach malarskich i rysunkowych oraz w klasycznych technologiach druku, jakie znałam i stosowałam.

Stwierdzam, że zastosowana metoda daje szansę na realizacje wielkopowierzchniowych i stosunkowo nisko kosztowych projektów architektonicznych, wymaga przetestowania wytrzymałości na różnorodne warunki atmosferyczne i proces starzenia użytych materiałów. Skłania do kolejnych badań nad procesem realizacyjnym wybranej przeze mnie metody i umożliwia dialog z technologiem procesu nad rozwojem i użyciem szlachetnych materiałów przy następnych realizacjach artystycznych.

Słowa kluczowe: #nowe technologie, #druk 3D, #sztuka cyfrowa, sztuka współczesna

[1] http://archiwum.survival.art.pl/labirynt/ (data dostępu: 25.06.2022). 
[2] https://artmediation.art/index.php/international-conference-interaction-and-creation-3d-printing-as-a-tool-for-creative-solutions-in-visual-arts-contexts/ (data dostępu: 23.04.2022).[3] https://culture.pl/pl/tworca/waclaw-szpakowski (data dostępu: 24.06.2022).
[4] https://www.mazegenerator.net/ (data dostępu:12.02.2022).
[5] Wacław Szpakowski 1883–1973. Linie rytmiczne, red. E. Łubowicz, Wrocław 2017
[6] http://3dartech.com/ (data dostępu: 18.01.2022).