[ENG]

MADE ON EARTH, HOMO SAPIENS SAPIENS, 100% ORGANIC
Solo exhibition by Monika Aleksandrowicz
as part of the project IKONA | ICÔNE
Église de la Madeleine, Paris | 13–18 October 2023
Under the patronage of the Adam Mickiewicz Institute and the Eugeniusz Geppert Academy of Art and Design in Wrocław

Installation: 7 works, print on cotton, 117 × 250 cm each

This series of works is a reflection on human corporeality and physicality—on the body as a site of inscription, a space of meanings, and a field of cultural tension. Monika Aleksandrowicz confronts the enduring cultural dichotomy between the sacred and the profane, spirit and matter.

We are ashamed of the body. We hurt it through neglect or overcontrol. We pursue an ideal that does not exist. Every body—consciously or not—is subjected to acts of alteration, enhancement, masking. It is to some extent malleable, yet impermanent, subject to inevitable biological processes.

The skin is a map of time. It records the history of our lives. It materializes and visualizes all interventions. It is the physical evidence of our existence. Our here and now. The suppression of development and diversity is contrary to nature, contrary to biology.

Similar cannot mean the same…

The fabrics present photographic textures of skin—dense, intimate, organic. They are complemented by sewn-in labels reminiscent of clothing tags, but bearing subversive text:
MADE ON EARTH, HOMO SAPIENS SAPIENS, 100% ORGANIC.
These are accompanied by symbols forbidding “ironing,” “wringing,” or “dry-cleaning”—ironic metaphors of interventions imposed on the body, which ceases to be a neutral object.

As noted by Jolanta Gramczyńska (2024), the installation is a critique of contemporary ideals of beauty and the constraints they impose on the body, particularly the female body. The pursuit of external perfection becomes a form of violence—a paradox of our times, which refuse to accept the natural process of aging. The rejection of the body’s evolution reflects a deeper disrespect for the harmony between soul and flesh—a form of enslavement that ultimately turns against the human being.

In these works, I explore the human body and skin as vessels of experience, time, and transformation—pointing to the persistent cultural belief in the division between flesh and spirit, sacred and profane.

We shame our bodies, inflict pain upon them by devaluing their worth—we neglect them or obsess over perfecting them. Each time, we subject the body, knowingly or not, to procedures intended to alter it. To a degree, it is shapeable—but it is also impermanent, marked by the inescapable rhythms of biology.

[PL] 

MADE ON EARTH, HOMO SAPIENS SAPIENS, 100% ORGANIC
Wystawa indywidualna Moniki Aleksandrowicz
w ramach projektu IKONA | ICÔNE
Église de la Madeleine, Paryż | 13–18 października 2023
Pod patronatem Instytutu Adama Mickiewicza oraz Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu

Instalacja: 7 prac, druk na bawełnie, 117 × 250 cm każda

Prezentowany cykl prac stanowi refleksję nad cielesnością i fizycznością człowieka – nad ciałem jako miejscem zapisu, przestrzenią znaczeń, obszarem napięć kulturowych. Monika Aleksandrowicz mierzy się w nich z nadal żywą dychotomią kulturową – podziałem na sacrum i profanum, ducha i materię.

Wstydzimy się ciała. Zadajemy mu ból poprzez zaniedbanie lub nadmierną kontrolę. Dążymy do ideału, który nie istnieje. Każde ciało – świadomie lub nie – poddajemy działaniom mającym je zmieniać, ulepszać, maskować. Jest ono do pewnego stopnia plastyczne, ale jednocześnie nietrwałe, podlegające nieuchronnym procesom biologicznym.

Skóra to „mapa czasu”. Zapisuje w sobie historię naszego życia. Uplastycznia i wizualizuje wszystkie ingerencje.  Jest fizycznym dowodem naszego istnienia. Naszym tu i teraz. Ograniczenie rozwoju i różnorodności jest wbrew naturze, wbrew biologii.

Podobne nie może oznaczać takie samo…

Tkaniny przedstawiają fotograficzne tekstury skóry – gęste, intymne, organiczne. Dopełniają je wszyte metki przypominające te z odzieży, ale zawierające przewrotną informację:
MADE ON EARTH, HOMO SAPIENS SAPIENS, 100% ORGANIC.
Towarzyszą im znaki zakazujące „prasowania”, „wyżymania”, „czyszczenia chemicznego” – ironiczne symbole ingerencji w ciało, które przestaje być neutralne.

Jak zauważyła Jolanta Gramczyńska (2024), instalacja stanowi krytykę współczesnych ideałów piękna i wynikających z nich przymusów wobec ciała, szczególnie kobiecego. Dążenie do doskonałości zewnętrznej staje się formą przemocy – paradoksem naszych czasów, w których nie akceptuje się naturalnego procesu starzenia się. Brak zgody na ewolucję ciała to brak szacunku dla harmonii między duszą a materią – zniewolenie, które obraca się przeciwko człowiekowi.

W prezentowanych realizacjach nawiązuję do cielesności i fizyczności człowieka, wskazując na ciągle istniejące w kulturze i pokutujące przekonanie dotyczące dychotomii podziału na to, co cielesne i duchowe, na sacrum i profanum.

Wstydzimy się własnego ciała, zadajemy mu cierpienie poprzez deprecjonowanie jego wartości – zaniedbujemy je albo nadmierne skupiamy się nad budowaniem jego doskonałości. Za każdym razem poddajemy je, świadomie lub nie, różnym czynnościom mającym na celu jego zmianę. Do pewnego stopnia jest plastyczne i daje się formować, ale jest nietrwałe i ulega procesom biologicznym.